Söylenen sözlerden sonra dilenen özrün, ağlattıktan sonra güldürmenin, arkasına bakmadan gittikten sonra geri dönmenin anlamını bulamadığım zamanlardayım şimdi.
Önemsediğin bir yerden gitmeyi, önemsediğin birinden gitmeyi, gitmek zorunda olmayı nasıl hissettiğini çok iyi biliyorum. Eminim senin de söyleyeceklerin olmuştur giderken! Ama söyleyememenin, söylesen de cevap alabileceğin biri olmamasının, içinde kalanları ve o iki çift lafının yerine ulaşmayacak olmasının boğazında bıraktığı düğümü; boğazımda hissettim. Öyle iyi anlıyorum ki, kaderin karşısındaki çaresizliğini.
Teşekkür ederim hayat. Yaşattığını yaşamadan, ölmezmiş insan.